Τελευταία μέρα του 2011 και γω κάθομαι μεσ στα σκοτάδια σιγοκλαιγόντας, προσπαθώντας να ανακαλύψω το απόλυτο κλειδι για την επιτυχία,το δρόμο προς την ευτυχία,το μεγάλο μυστικό ή πιο απλα τι πήγε λάθος....ναι το 2011 ήταν μια γεμάτη χρονια..τελείωσε η πρωτη μ κανονική σχεση,3εκίνησε η δεύτερη,έχασα κάποιους φίλους μα απέκτησα άλλους τόσους και μερικούς ακόμα,πέρασα απο τα χρόνια του λυκείου στα χρόνια του πανεπιστημίο,απέκτησα το δικό μου μκρο σπιτάκι,γνώρισα τη μαγεία του blogging...και όμως να μαι εδω μόνη να χτυπάω το κεφάλι μου στο πληκτρολογιο με την υποκρουση ιταλικών τραγουδιών....και εδώ ερχεται το μεγάλο ερώτημα,WHY BABY, don't you love me any more...?
Ναι ακριβώς απο μένα προς εμένα.. :/
Γιατί μπορεί να μην έχω πολλά όμως έχω αρκετα,και γιατί θέλω και άλλα? Μήπως στην πραγματικότητα δν έχω τιποτα? Εχω φίλους ναι ,,μα είναι αληθινοί?και δεν καταλαβαίνω γιατί παντα πρπ να έχουμε πολλους φίλους,έναν για το πρωινο καφέ, ένα για το μεσημεριανο και δύο τρεις για το κλάμπ το βράδυ?? ή μηπως παλι δν τα προσφέρω όλα στις φίλες μου οποτε ψάχνουν αλλού την χαρα κ τν ευτυχία?κατι σαν, χμ, καλος αλλα οχι τέλειος γκόμενος? ίσωας ο λιγότερος εγωισμός να με κάνει καλύτερο άνθρωπο (σύμπαν σου δίνω λιγο εγωισμό πισω,ως αντάλλαγμα θέλω δυομισι καλλούς φίλους...ε?)
Κραταει καιρο αυτο το παραμυθι,οταν ειμαι ε3ω ειμαι πεταλουδιτσα (εστω απο κεινες τις καφε τις ασχημουλες), και οταν γυρναω σπιτι 3ανα καμπια..ναι κατι δν παει σωστα..ναι η καμπια γινεται πεταλουδα αλλα γινεται η πεταλούδα κάμπια?
And that's the real question..
Κουράστηκες?εγω να δεις...
Μπορει λοιπον αυτη η χρονια να μου εδωσε πολλα,μα ζηταω κατι μικρο ακομα πριν φυγει..μια απαντηση μονο.Για να καλωσορίσω το 2012 χαμογελώντας,για να κοιμηθώ ήσυχη τη νύχτα..για να μη πρίζω και σενα βρε αδερφε!
Καλες γιορτες να εχετε απ'τα βάθη της καρδιας μου....
φιλια
" Εγώ, ξέρετε, δεν έχω πια ανάγκη μουσικής. Θλιβερό, συμφωνώ μαζί σας. Όμως γιατί να τραγουδήσω μόνη; Σε ποιόν; Για ποιόν; Τί σημασία θά ’χουνε τα λόγια του τραγουδιού; Ποιός θα συγκινηθεί μαζί μου, ποιός θα με πάρει αγκαλιά αν κλάψω;"
Ναι ακριβώς απο μένα προς εμένα.. :/
Γιατί μπορεί να μην έχω πολλά όμως έχω αρκετα,και γιατί θέλω και άλλα? Μήπως στην πραγματικότητα δν έχω τιποτα? Εχω φίλους ναι ,,μα είναι αληθινοί?και δεν καταλαβαίνω γιατί παντα πρπ να έχουμε πολλους φίλους,έναν για το πρωινο καφέ, ένα για το μεσημεριανο και δύο τρεις για το κλάμπ το βράδυ?? ή μηπως παλι δν τα προσφέρω όλα στις φίλες μου οποτε ψάχνουν αλλού την χαρα κ τν ευτυχία?κατι σαν, χμ, καλος αλλα οχι τέλειος γκόμενος? ίσωας ο λιγότερος εγωισμός να με κάνει καλύτερο άνθρωπο (σύμπαν σου δίνω λιγο εγωισμό πισω,ως αντάλλαγμα θέλω δυομισι καλλούς φίλους...ε?)
Κραταει καιρο αυτο το παραμυθι,οταν ειμαι ε3ω ειμαι πεταλουδιτσα (εστω απο κεινες τις καφε τις ασχημουλες), και οταν γυρναω σπιτι 3ανα καμπια..ναι κατι δν παει σωστα..ναι η καμπια γινεται πεταλουδα αλλα γινεται η πεταλούδα κάμπια?
And that's the real question..
Κουράστηκες?εγω να δεις...
Μπορει λοιπον αυτη η χρονια να μου εδωσε πολλα,μα ζηταω κατι μικρο ακομα πριν φυγει..μια απαντηση μονο.Για να καλωσορίσω το 2012 χαμογελώντας,για να κοιμηθώ ήσυχη τη νύχτα..για να μη πρίζω και σενα βρε αδερφε!
Καλες γιορτες να εχετε απ'τα βάθη της καρδιας μου....
φιλια
" Εγώ, ξέρετε, δεν έχω πια ανάγκη μουσικής. Θλιβερό, συμφωνώ μαζί σας. Όμως γιατί να τραγουδήσω μόνη; Σε ποιόν; Για ποιόν; Τί σημασία θά ’χουνε τα λόγια του τραγουδιού; Ποιός θα συγκινηθεί μαζί μου, ποιός θα με πάρει αγκαλιά αν κλάψω;"
