Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

μαμά,γερνάω μαμά


Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και στα φέρνω

Ρωτάς για την καριέρα μου τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα κόλα
για να ‘ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα
κι ανοίγω το ψυγείο σου το έλα και τ’ αντίο σου
ζητούσα στη ζωή μου, πάνω απ’ όλα


Μαμά, πεινάω, μαμά, φοβάμαι, μαμά, γερνάω
και τρέμω να ‘μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς
ωραία, νέα κι ατυχής

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα ‘χω φυλαγμένα
και τέλειωσα με άριστα, αλλά δεν έχω ευχάριστα
μαμά, όλα στον κόσμο είναι γραμμένα

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σου φέρνω ανεμώνες
και κοίτα ένα μυστήριο του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σα δυο σταγόνες

Μαμά, πεινάω, μαμά..

Σε μια ώρα από τωρα η μαμάκα μου συμπληρώνει __ χρόνια ζωής! Κάθε χρόνο που περνάει ώντας πιο ώριμη επιδιώκω να της κάνω πιο όμορφα δώρα,να γράφω πιο όμορφες κάρτες,με λίγα λόγια προσπαθώ όσο μπορώ να αναπληρώσω τα χρόνια που ήμουν μια κακομαθημένη έφηβη και αυτη μια υπομονετική μα αγανακτισμένη μαμά... Ίσως να φταίει το οτι νιώθω τύψεις.Βλέπεις η μαμα μου μεγαλώνει. Και αυτό που μεγαλώνει έναν άνθρωπο δεν είναι η ηλικία μα η ζωή. Οι άνθρωποι γύρω μας,μας κάνουν αυτό που είμαστε,και μπορεί να διαφωνείς αλλα ένας ανθρωπος που περιβάλλεται απο ανθρώπους δυστυχισμένους,αργά ή γρήγορα θα χάσει το χαμόγελο του,ένας άνθρωπος που χρόνια πολεμά για μια καλή ζωη και καταλήγει να φοβάται το αύριο δεν είναι ένας άνθρωπος χαρούμενος..Και ένας άνθρωπος όπως η μαμά μου που έχει βιώσει τόσους θανάτους στην οικογένεια της τα τελευταία χρόνια,που ήρθε απο μια άλλη χώρα αφήνωντας πίσω καθε κοντινό της πρόσωπο,που έχει μεγαλώσει δύο παιδιά και ένα κακομαθημένο σκυλί με έναν όμορφο τρόπο,που τόσα εχει ζήσει και τώρα γερνάει, και παρ'όλα αυτά είναι ακόμα σαν ένα μικρό 5χρονο που χορεύει,τραγουδάει,κάνει παζλ,χοροπηδάει,γελάει(πόσο σημαντικό είν το χαμόγελο,το έχουμε ξεχάσει),να ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύω πως αξίζει λίγο περισσότερα,τουλάχιστον απο μένα.
Κι όμως γκρινιάζω που η μαμά μου γκρινιάζει. Μα η μαμα μου έχει πολύ περισσότερη αντοχη απομένα...έχει μάθει να αντέχει.Γιατί αμα δεν μάθεις να αντέχεις δεν θα κάνεις τίποτα.
Η μαμα μου ήταν νέα, και τώρα βλέπει τα νιάτα μέσα απο μένα.
Η μαμά μου είναι η καλύτερη μου φίλη.Γιατί ετσι με έμαθε,γιατί ποτε δεν ήταν μπροστά μου,πάντα πλάϊ μου.
Η μαμά μου μεγαλώνει λίγο ακόμα αύριο,και μαζί της μεγαλώνω και γω.

Αυτό το τραγούδι ειναι για εκείνη, γιατί οτι και αν γίνει στη ζωη μας, οτι κ αν αλλάξει η μαμά μου,η μαμα σου θα είναι πάντα μια....Μία και μοναδική



Γιατί μαμά τρέμω να'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς..ωραία,νέα και ατυχής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου